د

رونم غوغاست...ساده میشکنم...حتی باا یک تلنگر کوچک...!

اینگونه نبودم...

شدم...

سرم را روی شانه ات بگذار

تا همه بدانند

" همه چیز "

زیر سر من است...

صـدایت میـکردم ...

 این روز ترانه ی زندگیم ریتمی کودکانه به خود گرفته

انقدر ساده دلتنگ میشوم و انقدر ساده میشکنم   

واینه ی خاطراتم را با اشک شستوشو میدهم

که گاهی گمان میکنم....

کسی بهانه ی خندیدنم را دزدیده....

هـمیـشـه بـرایـم ســــوال اسـت :

اگـر قـرار بـود روزی او را نـبـیـنـم

چــرا خــــــدا خـواسـت کـه دوســـتــــش داشـتـه بـاشـم ؟!!